Εκείνο το άγγιγμα που κουμπώνει με το δικό σου...

Μετρούσα σπασμένα κομμάτια. Το σκοτάδι τύλιξε όλη μου την ύπαρξη, το φως κάπου στο βάθος, αχνό φαίνεται. Είναι όμως τόσο μακριά.

Είναι στιγμές που δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Η ζωή με έριξε στο μπουντρούμι, μόνο σκοτάδι, υγρασία για πολύ καιρό. Κάθε μέρα προσπαθούσα να σκαρφαλώσω στο φως. Αυτό το φως που ήταν μακριά αλλά πάντα με οδηγούσε.

Μπες μέσα στο άρθρο για συνέχεια...