Κάθε φορά που ξαπλώνω στο κρεβάτι, με λύπη κοιτάζω την δική σου πλευρά. Επίτηδες την αφήνω άδεια.
Πολλές φορές μέσα στην παραζάλη του ύπνου νομίζω πως είσαι και πάλι δίπλα μου.
Βλέπω την μορφή σου να μου χαμογελάει και τότε οι θύμησες με κατακλύζουν.
Νιώθω να μου κρατάς το χέρι και η ζεστασιά σου απλώνεται σε όλο μου το είναι. Το χαμόγελό σου, η φωνή σου γάργαρη φτάνει στα αυτιά μου και παίρνει ξανά πνοή το κορμί μου.
Ακούω ξανά το γνώριμο “σ’ αγαπώ” πριν μου πεις την καληνύχτα.
Comments