Μια φορά και έναν καιρό.
Μέσα στο σκοτεινό δάσος, τα φύλλα κάτω πεσμένα και ξεραμένα. Κάθε μου βήμα βαρύ, με ένα μόνιμο φόβο, περπατώ και πίσω δεν κοιτάω. Ακούω κραυγές ανθρώπων, που λύκους θυμίζουν. Άνθρωποί που σαν τους λύκους που το μόνο που θέλουν είναι να σε κατασπαράξουν. Να ξεσκίσουν την γούνα σου, για να την φορέσουν και να πάρουν την ζωή σου