Πόσα συναισθήματα χωράνε άραγε σε μια στιγμή;

Το δωμάτιο σκοτείνιασε, η σιωπή απλώθηκε. Μόνο στο διάδρομο βλέπεις ένα ελαφρύ φωτισμό. Μέσα στον χώρο όλοι κοιμούνται και μόνο το οξυγόνο ακούγεται από την συσκευή. Αυτή η καρέκλα στην γωνία ξύλινη, τόσο άβολη που δεν ξέρω πως να ακουμπήσω το κουρασμένο μου κορμί. Ενώ τα μάτια κλείνουν, το βλέμμα μου άγρυπνο πάνω σου.

Μπες στο άρθρο για συνέχεια...