Όλα ξεκίνησαν όταν στην σχολή ήρθες και έκατσες στο θρανίο μου. Από τότε, αχώριστες φίλες, σε όλα μαζί. Δέσιμο πίστευα παντοτινό. Χατίρι δεν σου χαλούσα, ακόμα και μετά από 9 χρόνια δίπλα σου να λέω σε όλα “ναι” για να σε κάνω να γελάς, να πηγαίνουμε μόνο εκεί που ήθελες εσύ. Συναυλίες, μπαράκια κι ας τα βαριόμουνα. Μόνο για να βλέπω το χαμόγελό σου. Όλο ήταν όμορφα, στην δύσκολη στιγμή σου πάντα εκεί, κεράκι αναμμένο. Στις χαρές σου ήμουν τόσο ευτυχισμένη! Έτρεχα να βοηθήσω στους αρραβώνες, εκεί δίπλα, να βοηθάω στις προετοιμασίες, να βοηθάω στο γλέντι, στο στρώσιμο του κρεβατιού. Στον γάμο σου έλαμπες κι εγώ ακόμα πιο πολύ για την δική σου ευτυχία. Είχαμε πει κάποτε “μαζί σε όλα!”.
Αυτο! υπέροχο άρθρο για τη φιλία και πόσο σημαντικό να λέμε και όχι.!