top of page

Στις 12 ακριβώς, την ώρα που θ’ αλλάζει ο χρόνος, θέλω μόνο το δικό σου χέρι να κρατάω...


Σε ένα κρύο δωμάτιο νοσοκομείου με βρήκε φέτος η παραμονή Πρωτοχρονιάς. Όλα άσπρα, βουβά, χωρίς χρώμα, χωρίς άρωμα Χριστουγέννων. Ένα δέντρο στολισμένο στον διάδρομο θύμιζε ότι είναι γιορτή χαράς και αγάπης.

Μα πώς να χαρείς όταν δεν ξέρεις αν ο άνθρωπος σου θα ζήσει. Όχι δεν ήταν μελαγχολικά, ούτε μίζερα. Κάθε στιγμή μαζί του ήταν και μια γιορτή.



13 Προβολές0 Σχόλια

Πρόσφατες αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων
Στάζει έρωτα…

Στάζει έρωτα…

Bình luận


bottom of page