Σ’ αγάπησα για την αθωότητα του βλέμματός σου!

Με μια καλημέρα ξεκίνησε μια αγάπη να φυτεύει τον σπόρο της. Χωρίς να βιάζεται να ανθίσει, απολάμβανε όμορφες συζητήσεις που κάθε μέρα έκλειναν με μια γλυκιά καληνύχτα. Σχεδόν μήνας πέρασε που θύμιζε εφηβική αγάπη, αυτή την πρώτη, που σου προκαλεί αμηχανία. Η καλημέρα και η καληνύχτα έμοιαζαν πλέον επιτακτική ανάγκη, χωρίς αυτές τις λέξεις η ζωή ήταν άδεια. Και μετά ήρθε και η πρώτη συνάντηση, το πρώτο κοίταγμα και και μία σιωπή που κάλυψε όλο το κορμί. Κρυφές ματιές, λες και ήσουν και πάλι παιδί.

Μπες στο άρθρο για συνέχεια...