Το μπλουζάκι αυτό που έκανα δύο χρόνια να δω.
Στην ντουλάπα κρυμμένο μαζί με συναισθήματα, ήταν ότι απέμεινε από σένα.
Το φόρεσα σήμερα πρώτη φορά για να σε νιώσω ξανά.
Έσφιξε το κορμί μου, η ζεστασιά διάχυτη στον χρόνο.
Οι αναμνήσεις στον αέρα σκόρπιες σαν ταινία. Είσαι εδώ, τίποτα δεν άλλαξε.
Η μυρωδιά σου γνώριμη, το κορμί δεν ξεχνάει, νοσταλγεί μα ποτέ δεν λησμονεί.
Στην αγκαλιά μου σε κρατώ και μέσα μου σε αποχαιρετώ.
Το μπλουζάκι αυτό ήταν δικό μου
το φόρεσες εσύ και πήρε ψυχή.
Το έκανες δικό μας, μοναδικό
εδώ θα μείνει για έναν σκοπό, να δίνει νόημα σε ότι ζω.
Comments