Αν δεν σε αντέχουν δυνατή, δεν σου αξίζουν

Είναι τελικά ο δυναμικός σου χαρακτήρας που τελικά οι περισσότεροι απομακρύνονται από κοντά σου; Είναι η δύναμη προνόμιο ή κατάρα; Σε αυτή την εποχή που ζούμε, σε προτιμάνε αδύναμη για να τους έχεις συνέχεια ανάγκη. Αν δουν ότι σηκώνεις κεφάλι και αρχίζεις να λες το πρώτο ‘όχι’, τότε όλα ανατρέπονται και εκεί που σε έχουν όλοι κυκλώσει, ξαφνικά όλα σωπαίνουν. Δεν υπάρχει πλέον κανείς, γιατί πλέον δεν αντέχουν την δύναμη που απέκτησες, δεν μπορούν πια να σε χειριστούν όπως έκα

Όταν το σώμα είναι διαλυμένο και η ψυχή αντιστέκεται στην κατάρρευση

Σώμα υπό κατάρρευση, γεμάτο μελανιές ενίοτε και μώλωπες, πληγές που το αίμα στέγνωσε πάνω τους. Η βιτρίνα της ψυχής μου ραγισμένη. Πόνος τρομερός από βελόνες που τρυπούν το κορμί μου βάναυσα. Τι γίνεται όμως με το μέσα μου; Τι γίνεται όταν η ψυχή αντιστέκεται σε όλο αυτό το βασανιστήριο; Όταν χαμογελάει ακόμα και όταν πονάει μέχρι θανάτου;

Δεν φταις που ένιωσες, φταις που δεν έφυγες όταν ένιωσες ότι δεν νιώθει κι εκείνος

Ο έρωτας λένε είναι τυφλός και αυτό κρατάει καιρό. Ίσως περάσουν και χρόνια μέχρι να αρχίζεις να βλέπεις καθαρά. Τα σύννεφα ίσως στάθηκαν πάνω σου από την αρχή, μα εσύ ήθελες να βλέπεις τον ήλιο να ξεπροβάλει. Σε κάθε καυγά, σε κάθε άσχημη συμπεριφορά έλεγες πάντα μέσα σου “όχι, εγώ θα τον αλλάξω με την αγάπη μου”. Τελικά οι αυταπάτες στον έρωτα είναι τόσο μεγάλες, που δεν θέλεις να πιστέψεις ότι για ακόμα μια φορά έκανες λάθος επιλογή. Ότι τζάμπα ελπίζεις ότι ο άνθρωπος που

Τι είναι ο πόνος;

Πόνος ψυχικός, πόνος σωματικός δύο διαφορετικοί πόνοι ή μήπως το ένα αλληλεπιδρά στον άλλον; Όταν η ψυχή αιμορραγεί, όταν καταρρέει και κάνεις δεν της δίνει σημασία, κάπως πρέπει να ακουστεί και αυτή. Έτσι ο μόνος τρόπος για να σου δώσει ένα σημάδι είναι να το επικοινωνήσει μέσω του σώματος.

Δεν άλλαξες, απλά άρχισες να καταλαβαίνεις καλύτερα ποιος δεν σου κάνει

Πόσες φορές άραγε όσο μεγαλώνεις ακούς την έκφραση “άλλαξες”; Τελικά αλλάζει ο άνθρωπος με τα χρόνια; Όσο είσαι πιο μικρός ανέχεσαι πιο πολλά. Δεν δίνεις σημασία για το τι μπορείς να αντέξεις, έχεις πιο πολλές επιλογές και οι ορίζοντές σου είναι ανοιχτοί. Όσο όμως μεγαλώνεις αρχίζεις να βλέπεις πιο καθαρά, πιο ώριμα για το ποιος είναι στο πλάι σου. Ποιος σε κοροϊδεύει, ποιος σε ζηλεύει και ποιος είναι γενικά τοξικός απέναντί σου, γεμάτος ανασφάλειες και κακίες.

Μήπως είσαι εκείνος ο “δυνατός” άνθρωπος, που κανείς δεν ρωτάει αν είναι καλά;

Και τι γίνεται όταν σε επισκέπτεται για πρώτη φορά μια πολύ σοβαρή κατάσταση; Όταν το χαμόγελο σβήνει μέρα με την μέρα γιατί δεν μπορείς να διαχειριστείς τα νέα δεδομένα; Σε μια μόνο στιγμή χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Ό,τι ήξερες γκρεμίζεται και χωρίς καμία προειδοποίηση πρέπει να σταθείς όρθιος πάνω σε έναν βράχο ενός γκρεμού που είναι έτοιμος να κυλήσει στο κενό.

Μάθαμε να επιλέγουμε την μοναξιά ή απλώς την συνηθίσαμε;

Πολλοί μπερδεύουν την μοναξιά με την μοναχικότητα και έτσι μια ζωή δεν ξέρουν σε ποια κατάσταση βαδίζουν. Η μοναχικότητα είναι μια συνειδητή επιλογή, μια κατάσταση στην οποία μαθαίνεις να αγαπάς όλο και πιο πολύ εσένα τον ίδιο. Συγχωρείς τα λάθη σου, κοιτάζεις στον καθρέφτη χωρίς ίχνος ντροπής. Αναγνωρίζεις τα ελαττώματά σου και τα κάνεις δικά σου χωρίς να κρίνεις.

Όταν όλα δείχνουν ότι έχουν τελειώσει

Κάθε τέλος και μια αρχή λέει ο λαός. Κάθε αρχή και ένας άγνωστος δρόμος. Υπάρχει όμως και ένα τέλος που δεν θες να το δεχτείς, φωνάζει το μέσα σου για λίγο χρόνο ακόμα. Μια στιγμή που η σκέψη θέλει να σβήσει κάθε κακή έκβαση. Ένα τέλος που το βλέπεις να έρχεται και τρέχεις όσο πιο μακριά μπορείς. Τρέχεις τόσο πολύ με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σου, χωρίς να ξέρεις πού θα σε βγάλει ο δρόμος. Σκοτάδι παντού και η καρδιά σου χτυπάει σαν τρελή, τίποτα δεν ακούγεται γύρω σ

Εμπιστοσύνη, κατανόηση και σεβασμός, το τρίπτυχο των σχέσεων

Σε έναν κόσμο ψεύτικο και μια εποχή εγωιστική, έχουν χαθεί αξίες, έχουν ξεχαστεί τα σημαντικά. Σχέσεις κάθε είδους διαλύονται με την πρώτη καταιγίδα, ακόμα κι αν αυτή είναι μια μικρή μπόρα. Δεν υπάρχουν πια οι γερές βάσεις στις ανθρώπινες σχέσεις. Όλοι ψάχνουν να βρουν την μαγική συνταγή για να κρατηθεί μια σχέση είτε ερωτική, είτε φιλική. Είναι άραγε τόσο δύσκολο να σκεφτεί κάποιος τι έχει σημασία σε μια ανθρώπινη σχέση;

Όταν η καρδιά σταματάει και το σώμα παγώνει…

Μια στιγμή μονάχα φτάνει για να παγώσει τα πάντα γύρω σου. Όσο η καρδιά χτυπάει και την νιώθεις να πάλλεται, σαν ξαπλώνεις στο στέρνο του, τόσο η ψυχή ηρεμεί. Μια μελωδία που μόνο ως ερωτευμένη νιώθεις. Ένας διαφορετικός χτύπος που σε κάνει να βλέπεις τα πάντα όμορφα γύρω σου. Μετά από κάθε ένταση του σώματος, μετά από το έντονο πάθος, είναι αυτός ο ήχος που κατευνάζει το μέσα σου, σε ηρεμεί σε γαληνεύει.