Το νέο βιβλίο της συγγραφέως, Άνδρεας Αρβανιτίδου, με τίτλο «Όσα χρόνια κι αν περάσουν» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις, Διάνοια, θα σας μαγνητίσει και θα σας καθηλώσει. Ένα ρομαντικό βιβλίο, μία ιστορία αγάπης εκτυλίσσεται στις σελίδες του. Ο πρώτος παιδικός έρωτας της Άννας και του Νίκου. Δύο νέα παιδιά, αντίθετοι χαρακτήρες μεταξύ τους, βλέπουμε πώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν. Η μοίρα τούς ενώνει για να ζήσουν όσα δεν κατάφεραν ή στέκεται απέναντί τους και τους χλευάζει;

Τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στον μεγάλο, αληθινό έρωτα ή μήπως όχι;

Ο τίτλος του βιβλίου προκαλεί τον αναγνώστη να τον ανακαλύψει: υπάρχει η αιώνια αγάπη ή είναι μια τραγική ειρωνεία του έρωτα; Από την αρχή μέχρι και το τέλος του το βιβλίο συναρπάζει και δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί. Μία ιστορία αγάπης δομείται μπρος στα μάτια του αναγνώστη σαν ένα καράβι που ξεκινάει τη διαδρομή του αλλά το τέλος δεν είναι γνωστό. Σημεία κορύφωσης κι αγωνίας εγκιβωτίζονται στις σελίδες αυτού του ερωτικού ταξιδιού. Όσο και αν η εξέλιξη φαίνεται γνωστή η πλοκή που φροντίζει η συγγραφέας να τυλίξει το νήμα του βιβλίου της με δεξιοτεχνικό τρόπο μεταφέρει τον αναγνώστη στη σφαίρα της δράσης παράλληλα με τον έρωτα.

Η Άνδρεα Αρβανιτίδου με την πένα της καθηλώνει τον αναγνώστη, τον κάνει να θέλει να διαβάσει παρακάτω, τον συνεπαίρνει μαζί της στο ταξίδι της γραφής της.

Ρομαντική και ευαίσθητη αποδίδει αριστοτεχνικά τα συναισθήματα που διαπραγματεύεται το βιβλίο της. Πρόκειται για ένα βιβλίο τόσο συναισθηματικό όσο και κοινωνικό μιας και μέσα στις σελίδες του θίγονται προβληματισμοί της σύγχρονης εποχής, όπως είναι: η μοναξιά, η κακοποίηση, η απιστία, η πλεονεξία, η κακία, ο χωρισμός. Θίγονται τόσο όσο χρειάζεται για να σε βάλουν σε σκέψεις και παράλληλα να επιθυμεί ο αναγνώστης να χαθεί και άλλο στις σελίδες του, να θέλει να ρουφήξει τις λέξεις μία προς μία.

Η ιδιαιτερότητα του βιβλίου «Όσα χρόνια κι αν περάσουν» είναι πως δεν είναι μονόπλευρο το περιεχόμενό του.

Άνετα διαβάζεται από άνδρες και γυναίκες μιας και μέσα του περικλείει και την ανδρική πλευρά.

Από ένα σημείο και πέρα βλέπουμε και τον πρωταγωνιστή να δίνει τις δικές του ερμηνείες και με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συναισθανθούμε και τη δική του στάση και συμπεριφορά, τη δική του ερμηνεία των γεγονότων και τον δικό του ψυχισμό. Για αυτόν τον λόγο θεωρώ πως το βιβλίο αυτό δίνει την «πραγματική» διάσταση των γεγονότων που εσωκλείει στις σελίδες του. Αυτή η διαφοροποίηση του περιεχομένου το κάνει και τόσο ξεχωριστό. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως έχει ημερολογιακή μορφή και ο αφηγητής εν μέρει συμπέφτει με τον συγγραφέα μιας και μέχρι ένα σημείο βλέπουμε την πρωταγωνίστρια να αφηγείται τα γεγονότα κι ύστερα εναλλάξ η γυναίκα με τον άνδρα.

Οι περιγραφές της συγγραφέως είναι αρκετές για να κάνουν τον αναγνώστη να βιώσει και να καταλάβει τα κίνητρα και τις αιτίες πίσω από τις ενέργειες των πρωταγωνιστών. Η υπόθεση ξετυλίγεται σαν κουβάρι παρόλο που βλέπουμε να αφηγούνται τα γεγονότα οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές ωστόσο δε λείπουν και τα κρυφά και σκοτεινά σημεία που ιντριγκάρουν τη φαντασία και οξύνουν τον νου για τον ρου της ιστορίας.

Ένα βιβλίο γεμάτο έρωτα, σασπένς, πόνο, θυμό.

Η Άνδρεα Αρβανιτίδου μετουσιώνει όλα τα συναισθήματα που βιώνει ένας σύγχρονος άνθρωπος για να μας τα αναλύσει και να κάνει κάπου να κάνουμε και εμείς την αυτοκριτική μας μέσα από το πόνημά της. Το μυθιστόρημα «Όσα χρόνια κι αν περάσουν» αποτελεί ένα κομψοτέχνημα για τη βιβλιοθήκη. Δίνει φτερά στον έρωτα και μας συνεπαίρνει στο μαγικό ταξίδι του. Εκεί που η πραγματικότητα αμφισβητείται η Άνδρεα Αρβανιτίδου μάς δίνει φτερά για να πετάξουμε στον δικό της κόσμο, στον κόσμο του βιβλίου.