Ματωμένο τριαντάφυλλο…Ήσουν κάποτε ένα αγνό, άσπρο τριαντάφυλλο, λευκό το χρώμα της αθωότητας. Μπουμπούκι κλειστό χωρίς αγκάθια, όλοι σε θαύμαζαν γιατί έλαμπες...
Σε αγάπησα πριν σε γνωρίσω…Η μορφή σου στοίχειωνε τα όνειρά μου για χρόνια. Ερχόταν και μου έδινε δύναμη, μου φώναζε πως μια μέρα θα έρθεις να με βρεις. Μια αγάπη...
Ματώνεις ψυχή μου!Σε άφησα ψυχή μου να βυθιστείς μέσα στα πιο βαθιά νερά, σε έναν βυθό τόσο σκοτεινό, χωρίς ίχνος φωτός και οξυγόνου. Δεν είδα τις πληγές...
Ναυάγιο…Ναυάγησε το πλοίο της ζωής και βυθίστηκε στα παγωμένα νερά της θάλασσας. Εκεί στον βυθό, χιλιάδες μέτρα κάτω από το νερό, το σκοτάδι...