Ένα παράπονο μέσα στην ψυχή μου… δεν μου είπες ποτέ τα τελευταία σου λόγια. Σε είχα στην αγκαλιά μου, άψυχο κορμί, σε κοίταζα και περίμενα έστω ένα σ’ αγαπώ, να προσέχεις. Δεν ήρθε ποτέ το τελευταίο αντίο, ίσως γιατί δεν ήθελες να το πεις ποτέ και το πήρες μαζί σου. Έχει όμως τελικά αξία να πεις τα τελευταία σου λόγια; Για μένα πολύ σημαντικό, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μετράνε οι πράξεις, πράξεις που αντικαταστήσαν τις τελευταίες λέξεις. Όπως το να ξαπλώσω δίπλα σου για τελευταία φορά και να δούμε μια ταινία μαζί, όπως κάναμε πάντα όταν ο έρωτας μας άνθιζε.