Στο ημερολόγιο φύλαξα την δική μου περιουσία, αυτή της ψυχής, που όταν πονάει δεν μιλάει πουθενά, που όταν τα δάκρυα γίνονται καυτά, η πένα παίρνει φωτιά. Κάνει ταξίδι στις άδειες γραμμές. Πότε μαύρο, πότε κόκκινο, το χρώμα της μελάνης. Συναισθήματα και πόνος γίνονται ένα, χορεύουν στον ίδιο ρυθμό.