Δεν πίστευα στα θαύματα, μέχρι που σε γνώρισα!

Και εκεί σε μια στιγμή αδυναμίας, σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, γνώρισα το πιο όμορφο και ζεστό χαμόγελο.

Φωτίστηκε όλη η πλάση. Εκεί που οι βελόνες ασελγούσαν πάνω μας, δεν μας ένοιαζε γιατί τα βλέμματα μας, οι ιστορίες μας, μας έκαναν να ξεχάσουμε ότι είμαστε σε ένα νοσοκομείο. Νιώθαμε ότι είμαστε κάπου έξω με λουλούδια γύρω μας.

Μπες στο άρθρο για συνέχεια...