Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που συμβιβάζονται με καθετί χλιαρό. Επαναπαύονται γιατί νομίζουν ότι η καρδιά θα σταματήσει να χτυπάει και να υπάρχει απλά. Δεν ακούνε την καρδιά που πνίγεται και την ψυχή που κραυγάζει. Νομίζουν ότι η ζωή είναι δεδομένη και ότι πάντα θα έχουν τον χρόνο να τα προλάβουν και να τα αλλάξουν όλα.
Στην ζωή δεν υπάρχει δεν ξέρω ή ίσως, δεν υπάρχει το ενδιάμεσο σε αυτά που θέλουμε, που επιθυμούμε και ονειρευόμαστε.