Κάθε πρωί σαν μπει η πρώτη ηλιαχτίδα μέσα στο δωμάτιο, ξημερώνει μια νέα μέρα, ξημερώνουν στιγμές που εσύ ο ίδιος θα φτιάξεις. Σαν τα μάτια ανοίξεις, οι στιγμές είναι σαν πλαστελίνη, είναι στο χέρι σου το πώς θα τις πιάσεις. Στιγμές που ενεργοποιούνται με το πρώτο φως της ανατολής. Περιμένουν την πρώτη καλημέρα για να γευτούν το ξεκίνημα και την ελπίδα ότι σήμερα όλα θα είναι αλλιώς. Κάθε ξημέρωμα η ίδια ευχή, να γεμίσω την μέρα με στιγμές χαράς και ελπίδας. Στιγμές που θα χαρίζουν χαμόγελα όχι μόνο σε μένα, αλλά και στους γύρω μου. Γιατί τι είναι οι στιγμές αν δεν μοιράζονται;