Βράδιασε για άλλη μια φορά, σιωπή σε όλο το σπίτι και στο βάθος ο ήχος από τους δείκτες του ρολογιού που κρέμεται στην κουζίνα.
Τικ τακ… και καθώς περνάει η ώρα, ο ήχος αρχίζει να μου τρυπάει το μυαλό. Πόσα δευτερόλεπτα άραγε να μετράει μια ανάμνηση ετούτη την νύχτα; Σε πόσα λεπτά μια στιγμή μπορεί να διαλυθεί και να χαθεί μια για πάντα;
Πόσο θέλω να σταματήσει έστω μια στιγμή ο χρόνος, θέλω μια φορά οι δείκτες να πάνε ανάποδα, να φέρουν ξανά χαμόγελα ευτυχίας που χάθηκαν στο χθες.