Ξυπνάω ιδρωμένη, κάθε νύχτα το ίδιο όνειρο, επιθυμίες που έμειναν στο κενό. Το βάρος στην ψυχή μου αβάσταχτο. Μια εκδρομή στην θάλασσα, μια νυχτερινή έξοδο για να γιορτάσουμε την ζωή που τελικά τελείωσε άδοξα. Το τραπέζι σε εκείνα τα μπουζούκια γέμισε με γαρύφαλλα που καλύπτουν την απουσία σου. Οι θάλασσες γέμισαν με νοσταλγία σε εκείνες τις στιγμές που χαθήκαμε στα δροσερά νερά. Πόσες επιθυμίες ανεκπλήρωτες μπορεί να αντέξει κάποιος; Ένα ταξίδι που έμεινε στο χθες, μια μαγική χώρα που κρατάει τις στάχτες σου και μία εκκλησία που η ψυχή σου κατέβαλε πριν από πέντε χρόνια. Ένα σπίτι που έμεινε μισό γιατί δεν πρόλαβες να το φτιάξεις όπως ονειρεύτηκες.