Μια μέρα που πριν ξημερώσει, πριν ο ήλιος ξεπροβάλει και δώσει μια καινούρια ελπίδα, ήρθε ο θάνατος, μια τέτοια μέρα να παίξει το δικό του παιχνίδι. Πρωταπριλιά ήταν όταν το άψυχό κορμί σου χάθηκε μέσα στην αγκαλιά μου και εκεί η καρδιά σου σταμάτησε να χτυπάει.
Ένα κακόγουστο αστείο έγινε ο δικός μου εφιάλτης. Είχα παγώσει και θαρρώ ο χρόνος είχε σταματήσει. Οι δείκτες σιώπησαν και συμμετείχαν στο δράμα που εξελισσόταν σε αυτό το μικρό δωμάτιο που μύριζε θάνατο. Μια μέρα πριν ξημερώσει, σαν ψέμα ήρθε ο χάρος και σε πήρε μέσα από την ζεστή μου αγκαλιά. Ήρθε χαμογελαστός και δεν κοίταξε τι άφησε πίσω.