Το δωμάτιο σκοτείνιασε, η σιωπή απλώθηκε. Μόνο στο διάδρομο βλέπεις ένα ελαφρύ φωτισμό. Μέσα στον χώρο όλοι κοιμούνται και μόνο το οξυγόνο ακούγεται από την συσκευή. Αυτή η καρέκλα στην γωνία ξύλινη, τόσο άβολη που δεν ξέρω πως να ακουμπήσω το κουρασμένο μου κορμί. Ενώ τα μάτια κλείνουν, το βλέμμα μου άγρυπνο πάνω σου.