Γίνεσαι πολλές φορές θεατής της ίδια σου της ζωής, αισθάνεσαι σαν να παρακολουθείς μια ταινία ή σαν να βλέπεις έναν εφιάλτη, όλο θέλεις να ξυπνήσεις, μα τίποτα δεν γίνεται.
Όλα ξεθωριάζουν όταν σταματάς να ζεις, γκριζάρουν τα χρώματα σαν τις παλιές φωτογραφίες που έχουν κιτρινίσει από την πολυκαιρία. Έτσι οι στιγμές που κοιτάς από το παρόν στο παρελθόν. Στο συρτάρι φωτογραφίες να σου θυμίζουν ότι έζησες κάποτε με χαμόγελο που το ένιωθες.