Εκεί στο Ναύπλιο ήταν που περπάτησα πριν 7 χρόνια, εκεί πήγα για να αφήσω όλες τις κακές στιγμές. Στα σοκάκια της πόλης, ευχήθηκα τίποτα να μην θυμίζει το χθες. Μια πόλη που το οξυγόνο της γέμισε τα πνευμόνια μου με φρέσκο αέρα, με ελπίδα ότι ίσως έρθει και κάτι σωστό.
Πριν 7 χρόνια είχα την ελπίδα ότι τίποτα άσχημο δεν θα με κυκλώσει. Αλλά τότε τίποτα δεν μου υποσχέθηκε το δρομάκι κάτω από το Παλαμήδι. Σκεφτική στο λιμάνι να αγναντεύω το Μπούρτζι, καθώς ο ήλιος χανόταν για να δροσιστεί στην θάλασσα, καθώς αν και Σεπτέμβριος ήταν μια ζεστή βραδιά. Τότε με ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, δίπλα μου σε όλα, την μητέρα μου. Πήγαμε εκεί λίγο πριν ξεκινήσω τον δεύτερο γύρο των θεραπειών.