Κλείνω τα μάτια και χάνομαι σε ένα χθες που έμαθα να απολαμβάνω κάθε στιγμή. Τότε που ήμουν παιδί χωρίς υποχρεώσεις και η χαρά ανάβλυζε μέσα από την ψυχή μου. Τότε που όλα ήταν αθώα, διαφορετικά. Σκέψεις και όνειρα για μια ζωή που απλωνόταν μπροστά στα πόδια μου. Θύμησες που κλείδωσα στο πίσω μέρος του μυαλού. Όλα τα όνειρα τότε είχαν μια απλότητα, ήξερες τι ήθελες χωρίς να σκέφτεσαι το πώς και το γιατί. Απολάμβανα τις μέρες και τις στιγμές με όλο μου το είναι. Έκανα όνειρα για μια ζωή που μόνο ευτυχία έβλεπα. Η ζωή όμως έχει και αναποδιές και αυτές σε κάνουν να σκέφτεσαι το χθες με νοσταλγία.