Έλα να φτιάξουμε έναν έρωτα!Μέσα σε έναν κόσμο που υποφέρει, σε έναν κόσμο που το μόνο που κάνει είναι να γκρινιάζει και να μιζεριαζει . Ένας κόσμος που τα βλέπει...
Κι εγώ ασάλευτη βλέπω την ζωή να προχωράει...Πίσω από το παράθυρο της δικής μου φυλακής, βλέπω μια ζωή που πλέον δεν μου ανήκει. Μια ζωή που κάποιος μου στέρησε βίαια. Είναι στιγμές...
Σαν κόμπος στο λαιμό η αδικία σε αυτόν τον κόσμο…Υπήρξα άδικη κι εγώ, με πολλούς που ήρθαν στο δικό μου μονοπάτι, μα πιο πολύ υπήρξα άδικη με τον ίδιο μου τον εαυτό. Άφησα τον εαυτό μου...