Ακούγοντας αυτή την λέξη προσπαθώ να καταλάβω τι σημαίνει για μένα. Μια λέξη που τόσο έχει τρομάξει τους πάντες, ίσως ακόμα και περισσότερο από τον ίο.
Σκέφτομαι εγώ τελικά από πότε έχω θέσει τον εαυτό μου σε απομόνωση ή να το πω πιο σωστά από πότε μου έχουν θέσει όρια λόγω ασθένειας.
Όλοι λένε πόσο δύσκολο είναι να μένεις μέσα στο σπίτι σου, έχουν τρελαθεί. Τώρα που πρέπει να αντιμετωπίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και τις επιλογές τους. Δεν είχαν ποτέ τον χρόνο να δουν τα απλά της δικιάς τους ζωής.
Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να είσαι σε απομόνωση εδώ και χρόνια χωρίς να έχεις την υγεία σου;
Γκρίνια, παράπονα όλοι κάνουν σαν τρελοί. Πρώτα εύχονται να είχαν περισσότερο χρόνο για τους ίδιους, τώρα που αυτό έγινε πάλι δεν τους αρέσει. Γι αυτό λένε πρόσεξε τι εύχεσαι.
Αυτή την στιγμή εσείς που γκρινιάζετε ότι βαριέστε, ότι δεν έχετε τι να κάνετε, κάπου σε μια γωνιά ενός μικρού σπιτιού είναι ξαπλωμένο ένα κορμί και υποφέρει από τις θεραπείες. Που διαβάζει τα ποστ σας και αλήθεια αναρωτιέται, μήπως είμαι εγώ η τρελή; Μάλλον κάπου έχουμε χαθεί.
Ευπαθείς ομάδες λένε και όλοι σε κοιτάνε σαν να σου έχουν βάλει μια ταμπέλα από τσιμέντο. Λύπηση ότι όλα γίνονται για μας. Ένας άνθρωπος που δεν τον νοιάζει αν ο δίπλα του υποφέρει. Μια κοινωνία που μας έχει γεμίσει ενοχές ότι εγώ φταίω που εσύ πρέπει να είσαι σπίτι. Νιώθω άχρηστη, απροστάτευτη και ανεπιθύμητη. Κανείς δεν σε πλησιάζει, δεν σε βοηθάει με την δικαιολογία ότι φοβάται μην σε βλάψει. Σου φέρεται σαν σκουπίδι. Ίσως ένα πιάτο φαγητό και λίγα ψώνια έξω από την πόρτα σου αν είσαι τυχερός. Τώρα οι περισσότεροι σκέφτονται μόνο την δικιά τους ζωή. Δεν είχαν όμως σκεφτεί ποτέ μέχρι τώρα ότι εγώ ζω έτσι εδώ και χρόνια. Δεν σκέφτηκαν ότι δεν θέλουμε λύπηση μα ενδιαφέρον, μια γλυκιά κουβέντα και ένα ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ;
Αυτή η εποχή για μένα ήρθε πιο νωρίς και έκατσα και τα βρήκα με τον εαυτό μου και την ζωή μου, γιατί αναγκάστηκα να κάνω όνειρα μόνο για μια μέρα. Και ξέρεις πιο είναι το κακό ότι αυτό θα το ζω εφόρου και όχι για λίγους μήνες.
Ξεκουράστε την ψύχη σας και την φύση. Όλα περνάνε. Αυτό όμως που θα μείνει θα είναι η ασθένεια μου. Εγώ όμως το αποδέχτηκα και χαμογελώ γιατί θέλω να ζήσω. Αυτό για μένα σημαίνει μεγάλη μάχη και όχι μόνο να κλειστώ στο σπίτι. Συνήθως μέσα από τα δύσκολα γίνεται κάτι καλό.
Και σε όσους βλέπουν φαντάσματα παντού και πιστεύουν καθετί που ο καθένας τους σερβίρει, εγώ θα πω ότι η ζωή είναι εκεί έξω και έχετε την επιλογή πιο πολύ και από μένα. Ένα χαμόγελο που έχετε υγεία και δεν εύχομαι σε κανέναν να γνωρίσει πως είναι να είσαι «άρρωστος¨ και να κόλλας μια απλή γρίπη, ακόμα και αυτό μπορεί να είναι μοιραίο. Για αυτό ο καθένας ας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και για τους δίπλα.