Στα λασπόνερα βούτηξα για λίγο τα πόδια μου, δεν ήξερα όμως ότι όλη μου η ζωή θα πέσει μέσα σε αυτά τα βρόμικα νερά. Όσο κι αν βρέξει τίποτα δεν μπορεί να καθαρίσει όλο αυτό το άδικο και την ανισορροπία. Τι είναι όμως άδικο σ αυτήν την ζωή;
Από μικρή μου άρεσαν τα καθαρά νερά, τα διάφανα, αυτά που μέσα τους καθρεφτίζεται όλος τους ο θησαυρός. Λάτρευα τα ποτάμια και τους καταρράκτες. Τα ποτάμια τα θεωρούσα την ίδια την ζωή, πάει μόνο μπροστά και πίσω δεν κοιτάει. Όσα εμπόδια κι αν συναντήσει πάντα τα προσπερνάει. Στις καταιγίδες τα νερά του βρόμικα, λασπωμένα, όπως είναι και η ζωή. Μα σαν καθαρίσουν τα νερά του ποταμού, δεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα.
Ήμουν τυχερή από μικρή, είχα ένα σπίτι δίπλα σε ένα ποτάμι, εκεί έκανα όλα μου τα όνειρα, εκεί έχυσα τόνους δάκρυα για τους πρώτους μου έρωτες. Για ότι με πονούσε ο ήχος του νερού ήταν το βάλσαμο της δικιάς μου ψυχής. Αμέτρητα μυστικά άφησα να πέσουν στα κρύα του νερά, έφυγαν μακριά σε αλλά μέρη, σε ξένους τόπους, ποιος ξέρει άραγε πια χέρια χάιδεψαν αυτά τα νερά με τα τόσα κρυμμένα πάθη, με τους χαμένους έρωτες και με τις τόσες απώλειες.
Σαν πλησίαζα τους καταρράκτες η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Αυτή η τόσο έντονη ορμή του νερού μου θύμιζε εμένα. Η ψυχή μου δεν ηρεμούσε ποτέ πάντα έτρεχε με ταχύτητα σε όλα μου τα όνειρα χωρίς πρέπει με όλα τα θέλω μου μπροστά. Ο καταρράκτης είναι σαν όλα τα θέλω μαζεμένα, σαν να βιάζονται να γίνουν όλα σε μια στιγμή πραγματικότητα. Παλεύω κι εγώ μέσα σ αυτήν την έντονη ορμή, δεν ξέρω αν θα βγω νικήτρια. Ένα όμως ξέρω σίγουρα, έπεσα μέσα χωρίς να φοβηθώ, χωρίς να διστάσω γιατί ήθελα να ζήσω κι ας πνιγώ. Κάθε μου βουτιά για ζωή, ήταν το θάρρος μου να αντιμετωπίσω πολλούς καταρράκτες. Ρίσκο μεγάλο για μια ζωή που ίσως δεν έγινε όπως θα ήθελα, μια ζωή με πολλά κομμάτια σπασμένα εδώ και εκεί.
Τελικά όμως ίσως αυτό είναι ζωή να πέφτεις μέσα στα παγωμένα νερά ξανά και ξανά και να λες ναι άξιζε κάθε μου βουτιά, κάθε κομμένη μου ανάσα. Γιατί κάθε φορά που έβγαινα στην όχθη συναντούσα εσένα. Εσένα που αγάπησα τόσο πολύ. Και για σένα θα έπεφτα κάθε μέρα αν ήταν να σε συναντήσω όπως παλιά.
Κάθε μου άγγιγμα στα νερά ενός ποταμού είναι ένα χάδι σε σένα, εκεί που η στάχτη του καμένου σου κορμιού σκορπίστηκε και έγινε ένα με το νερό, ένα με κάτι που αγάπησα πολύ από μικρή, πριν καν σε γνωρίσω. Τίποτα τυχαίο στην ζωή. Στα κρύα νερά ζεις και κατοικείς και εκεί θα έρθω να σε βρω.