Άνοιξα τα μάτια και για μια ακόμα φορά ευχαρίστησα τον Θεό που μπόρεσα να δω τι φως της ημέρας. Μα όταν πήγα να σηκωθώ, χιλιάδες μαχαίρια καρφώθηκαν σε όλο μου το κορμί. Η ψυχή ξύπνησε και να για άλλη μια φορά ήρθε και ο πόνος του σώματος να μου θυμίσει ότι δεν θα είμαι ξανά όπως πριν. Σφίγγω τα δόντια, πιάνω το σίδερο του κρεβατιού και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου. Και εκεί με πιάνει ο θυμός για όλους αυτούς που έχουν την υγεία τους και παραπονιούνται.