Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, μια φλόγα που ξεκίνησε μόλις οι ματιές μας συναντήθηκαν. Άρχισε να καίει σώμα και ψυχή μόλις τα κορμιά μας βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. Ήξερα από την αρχή ότι είσαι η καταστροφή μου. Όταν μου έλεγες "είσαι η τύχη μου" εγώ ήξερα ότι αυτός ο έρωτας θα με κάψει, θα με κάνει να πονέσω, μα παράλληλα να νιώσω έντονα συναισθήματα. Για αυτόν τον έρωτα θα έπεφτα ξανά στην φωτιά, μέχρι να καώ ολόκληρη και η στάχτη μου να σκορπιστεί στο αιώνιο. Για έναν τέτοιο έρωτα γεννήθηκα, για αυτόν έγινα φωτιά.
Η πύρινη λαίλαπα ήταν μέσα μου από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκα. Ξεκίνησε σαν μια σπίθα και με τα χρόνια μεγάλωνε. Μόλις σε αντίκρισε, φούντωσε στο δευτερόλεπτο. Κανείς δεν μπόρεσε να την σβήσει. Μόνο ο θάνατος έβαλε το τέλος σε αυτό το ολοκαύτωμα. Σε όλο αυτό που έζησα, θα πέθανα πολλές φορές. Κοιτώντας τα μάτια σου, η σπίθα ζωντάνεψε. Σε κάθε σου άγγιγμα, αναζητούσα το φιλί που θα με δροσίσει, που θα με λυτρώσει. Ένα φιλί που από μόνο του ήταν έρωτας. Σε κάθε πέρασμά του, έκαιγε κάθε ρανίδα του κορμιού μου. Και στο τέλος τι έμεινε άραγε; Μόνο αποκαΐδια, μια ψυχή σε στάχτες σκορπισμένες σε έναν ποταμό και η άλλη ψυχή να προσπαθεί να απομακρύνει τον άνεμο που ο θάνατός σου έφερε μέσα στην ψυχή μου.
Φωτιά με φωτιά ήμασταν, μα και άνεμος που θέριζε τα πάντα στο πέρασμά του. Δύο κορμιά που για χρόνια έζησαν παγωμένα, χωρίς συναίσθημα, μέσα σε ψεύτικες αγκαλιές, σε ατελείωτες ώρες μοναξιάς. Δυο κορμιά που χρειαζόταν το ένα το άλλο για να γίνει η σπίθα πυρκαγιά. Μια πυρκαγιά που έγινε κόκκινη φλόγα, σαν το πάθος που μας ένωσε στην πρώτη μας στιγμή που τα κορμιά έγιναν ένα.