Εκείνο το τελευταίο φιλί στο άψυχο κορμί σου θα παραμείνει μέσα μου, μια ζωντανή εικόνα. Δεν θα μείνει σαν κάτι άσχημο και μακάβριο. Αυτό το τελευταίο φιλί του αποχαιρετισμού, είχε όλο εικόνες. Όλες οι όμορφες στιγμές μας, πέρασαν μπροστά μου σαν ταινία. Και ήταν Θεέ μου όλες έγχρωμες, γεμάτες συναισθήματα, αγάπη, προσμονή και αγωνία για την κάθε επόμενη μας συνάντηση. Μπορεί να ήταν παγωμένο το τελευταίο φιλί που σου έδωσα, αλλά μου έφερε στην μνήμη το πρώτο μας φιλί. Εκείνο που ένα απόγευμα του Γενάρη με έκανε να ερωτευτώ για πρώτη φορά. Μου ρούφηξε κάθε περασμένη ανάμνηση που νόμιζα ότι είχα για αγάπες παλιές.
Αυτό το πρώτο φιλί με έκανε να καταλάβω την διαφορά ανάμεσα σε ενθουσιασμό και έρωτα. Ακόμα στα χείλη μου έχω την γεύση του πρώτου φιλιού, εκεί κάτω στο υπόγειο του σταθμού του μετρό, εκεί που ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμο, εσύ με φίλησες και εγώ χάθηκα, αισθανόμουν να πετάω και δεν έβλεπα κανέναν γύρω μας. Ήμασταν μόνο εγώ κι εσύ. Στο τελευταίο όμως φιλί ήμουν μόνη, η ψυχή σου είχε βγει από το σώμα και έστεκε δίπλα μου. Το τελευταίο φιλί ήταν στο μέτωπό σου, ένα αντίο που δεν ήθελα να πω, ήταν όμως ένα αντίο λύτρωσης ότι δεν θα πονάς πια. Σε ένιωθα δίπλα μου, είχες βάλει το χέρι σου στον ώμο μου, κι εγώ κρατούσα το άψυχο κορμί σου στην αγκαλιά μου για μια ώρα. Ήθελα να μου μείνει η μορφή σου και το φιλί σου φυλαχτό που θα απαλύνει την κομματιασμένη μου ψυχή. Λίγο πριν το τελευταίο φιλί μου υποσχέθηκες να μου στείλεις την αγάπη που αξίζω... κι εγώ απλά περίμενα...