Καθόμουν ώρες στο λιμάνι, να αγναντεύω τον ορίζοντα και την ήρεμη θάλασσα.
Ξημέρωνε και δεν υπήρχε ψυχή γύρω μου, μόνο τα πλοία στο βάθος που σαλπάρανε σε άλλα μέρη. Τα κοιτούσα από μακριά και σκεφτόμουν που να πηγαίνουν αυτά τα πλοία.
Έπαιζα ένα παιχνίδι στο μυαλό μου, δεν ήθελα να σκέφτομαι τον λόγο που βρισκόμουν σε αυτό το λιμάνι.
Ο ήλιος άρχισε δειλά δειλά να ξεπροβάλει, οι πρώτες ηλιαχτίδες άρχισαν να μου γλύφουν το πρόσωπο μου. Τα χρώματα της ανατολής είναι πολύ διαφορετικά, είναι χρώματα ελπίδας, χρώματα που δηλώνουν ότι κάτι καινούριο ξεκινάει από την αρχή.
Εγώ όμως σήμερα δεν ένιωθα έτσι, δεν είχα καμιά ελπίδα μέσα μου, δεν είχα πλέον τίποτα.
Ξάφνου θυμήθηκα τον λόγο που με έφερε μπροστά στην θάλασσα. Τ ο βλέμμα μου σκοτείνιασε, κοίταξα την θάλασσα στο απέραντο, εκεί που δεν υπάρχει τέλος.
Τα πρώτα πουλιά έκαναν την εμφάνιση τους. Τα παρατηρούσα, ανέμελα να πετάνε εδώ και εκεί, χαρούμενα χωρίς να τα νοιάζει τίποτα, απλά απολάμβαναν την στιγμή, αυτό το είχα χάσει. Κάτι μέσα μου, μου έλεγε να φυλακίσω αυτή την ήρεμη στιγμή, να την κρατήσω μέσα, στην αποσκευή της ψυχής.
Έβγαλα από την τσέπη μου ένα τελευταίο τσιγάρο, το είχα κρατήσει για αυτή την μέρα. Το άναψα, ο καπνός είχε τυλίξει όλα μου τα όνειρα, σαν να είχαν ήδη καεί.
Εκεί στο λιμάνι, με θέα την θάλασσα, το πρωινό αεράκι να χαδεύει τα μαλλιά μου. Έκανα το τελευταίο μου τσιγάρο. Λίγο πριν το σβήσω, πήρα μια βαθιά γεμάτη ρουφηξιά. Όλα είχαν τελειώσει.
Αυτό ήταν έπεσα μέσα στην θάλασσα που τόσο αγάπησα, δεν με ένοιαζε πλέον τίποτα. Ήμουν μόνη μου χωρίς εκείνη να μου χαμογελάει εδώ και ένα χρόνο.
Εκεί στο βάθος της θάλασσας την περίμενα. Εκεί για τελευταία φόρα είχα μια μικρή ελπίδα, είχα την αίσθηση ότι θα έρθει να με πάρει μαζί της. Να την δω ξανά και να χαμογελάσει και πάλι η ψυχή μου. Εκεί στον βυθό θα ήθελα να γίνω για άλλη μια φορά αυτή που γεννήθηκα για να είμαι.
Εκεί στον βυθό άφησα κραυγές και πόνους, περίμενα να έρθεις να μου δώσεις το χέρι σου. Να με σώσεις και να πάρω και πάλι πίσω την αναπνοή μου...
Τα μάτια ανοιχτά μέσα στην θάλασσα και η καρδιά σταμάτησε να χτυπά, αυτό το λευκό φως περιμένω για να τρέξω, να έρθω να σε βρω.
Μέσα από το νερό βγήκα, στο νερό θα πεθάνω, εκεί που αγάπησα πιο πολύ, εκεί και θα αφήσω την πνοή μου...